คน พาช้าง ไปเร่ร่อน

เห็นข่าวภาคค่ำ มีเสนอ กฎหมายบังคับ ช้างเร่ร่อน กฎหมายฉบับนี้ จะเอาผิดกับ คนที่พาช้างมาเร่ร่อนในกรุงเทพ คนซื้ออ้อยให้ ช้างเร่ร่อน ก็มีความผิดด้วย

หลายวันก่อน ผมก็แวะซื้อก๋วยเีตี๋ยว ก็เห็นช้างเร่ร่อน ผมก็ให้สตางค์ไป ยี่สิบบาท ส่วน คนถืออ้อย จะให้ช้างหรือไม่ให้ผมไม่ได้ใส่ใจ ถือว่าผมทำบุญ สงสารทั้งคน ทั้งช้าง  โดยส่วนตัวผมคิดว่า ช้างที่เข้ามาเร่รอน ส่วนใหญ่ น่าจะมาจาก ภาคอีสาน หรือ จังหวัดสุรินทร์ ส่วนภาคกลางและ ภาคอื่น ผมคิดว่า พื้นที่อุดมสมบูรณ์กว่า ช้างมีอาหาร คนเลี้ยงช้างก็ไม่ได้เดือดร้อนเท่าที่ควร ไม่เหมือน ภาคอีสาน ปีนึง ทำนาได้แค่ครั้งเดียว หมดฤดูทำนา ก็ไม่มีอะไรทำ อากาศก็แห้งแล้ง คนอาจจะอดตาย ช้างก็พลอยจะตายไปด้วย ด้วยความจำเป็น ต้องมีชีวิตต่อไป ถ้าผมเป็นคนเลี้ยงช้าง ผมก็ต้องดิ้นรน หาหนทาง ไม่ให้ครอบครัวอดตายแน่นอน

ด้วยเหตุนี้ แม้จะออกกฎหมายมาบังคับ ก่อนจะอดตายขอให้มีชีวิตรอดไว้ก่อน ถ้าผมเป็นคนเลี้ยงช้าง ผมไม่สนใจหรอก กฎหมายฉบับนั้น ผมกลับคิดว่า ถ้าจะออกกฎหมายบังคับ ทำใม ไม่แก้ปัญหา เรื่องปากท้อง ของทั้งคน ทั้งช้าง ให้เป็นรูปธรรม น่าจะดีกว่า ถ้าคนไม่เดือดร้อน ก็ไม่พาช้างที่เลี้ยงมา ทั้งรัก ทั้งสงสารช้าง แต่ก็ต้องพามาเร่ร่อน เพื่อปากเพื่อท้อง

สงสารคนเลี้ยงช้างครับ