ทำใจ..อย่างมีสติ

ผมอ่านหนังสือ ปัญญาไทย เขียนโดย คุณ พิมพร ชูรอด เนื้อเรื่องในหนังสือ เป็นการเล่าเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวหนึ่ง มีลูกสาว เข้าประกวดนางงาม แต่ ผิดกฎ เพราะผู้เข้าประกวด ต้องเป็นนางสาว (ต้องบริสุทธิ์) ไม่มีครอบครัว (จะแอบมี หรือ ไม่ก็อยู่ในข่ายนี้ทั้งหมด) ตามความเข้าใจของผม กองประกวดตัดสิทธิ์ ทันที ทำให้เสียใจ ร้องไห้ ฟูมฟายกับแม่ แล้วพ่อก็เข้ามาปลอบประโลม อีกคน

สิ่งที่เราเสียไป หรือทำิผิดพลาดไปแล้ว ก็เหมือนสายน้ำ ไม่มีทางไหลย้อนกลับ หรือเราไม่สามารถ นั่งไทม์แมชชีนย้อนเวลากลับไปอดีตได้ เหมือนโดเรม่อน หรือในหนังเรื่อง Back to the Future (ไม่รู้เขียนภาษาอังกฤษถูกหรือเปล่า สมมติว่าถูกละกัน อิอิ)

มีคำกล่าว " อดีต เป็นตัวกำหนด ปัจจุบัน และ อนาคต"  คิดว่าน่าจะเป็นจริงนะครับ ตามความคิดของผมเอง อดีต เราแก้ไขไม่ได้ ปัจจุบัน ต่างหาก  ที่เราำทำปัจจุบันได้ดีแค่ไหน ปัจจุบันเราเป็นอย่างไร อนาคต เรากำหนดได้ เราเลือกที่จะเป็นได้ ไม่ใช่ ฝากอนาคตไว้กับ โชคชะตา ขงเบ้ง กล่าวไว้ใน สามก๊ก ตอนหนึ่งว่า "เพราะแสวงหา มิใช่เพราะรอคอย เพราะเชี่ยวชาญ มิใช่เพราะโอกาส เพราะสามารถ มิใช่เพราะโชคช่วย ดังนี้แล้ว "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน" 


หลายปีที่ผ่านมา มีเรื่องราว เกิดขึ้น มากมาย ในชีวิตคนเรา แต่สิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตุเห็น เป็นประจำืคือ คนเรา เมื่อผิดหวัง หรือ เมื่อทำอะไรผิดซักอย่าง มักจะฟูมฟาย โทษโน่นโทษนี่ สารพัด  ผมก็สงสัย ฟูมฟาย แล้วได้อะไร ทำไม ไม่หาทางแก้ไข หรือป้องกัน ความผิดพลาด ในครั้งต่อไป

คงเขียนไว้ เท่านี้ครับ สำหรับ บทความนี้
เวลา ว่าง หมด แล้ว สำหรับ วันนี้

สำหรับ ท่านที่เข้ามาอ่าน Blog ของผม
ขอขอบคุณ ที่เข้ามาอ่าน ผมอาจจะเขียนได้ไม่ดีเท่ามืออาชีิพ
จะ Comment อะไร ก็ ขอเชิญได้เลยนะครับ ผมจะได้นำไปปรับปรุง

Blog ผมยังใหม่ อยู่ ผมเอง ยังไม่รู้ว่า Blog จะไปหลบ อยู่ซอกหลืบไป ของ Google
ถ้ามีคน หาเจอ ก็เป็นโชคดีของผม (ที่ยังมีคนอุตส่าห์หา Blog เล็ก ๆ ของผมเจอ)
ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ ด้วยครับ