ผมเขียนบล็อก วันนี้ (1 ก.ค. 2553) เป็นเพราะ ผมกำลังนึกขึ้นได้ว่า ที่ผ่าน ผมเจออุปสรรคอะไรบ้าง ผ่านได้บ้างไม่ได้บ้าง แล้วก็เกิดคำถามขึ้นในใจตัวเอง "อุปสรรคสำหรับผมเกิดขึ้นเพราอะไร"
ผมทบทวนแล้วทบทวนอีก อุปสรรคในชีวิตผมไม่ได้จาก โชคชะตา หรือ ฟ้าลิขิตอะไรเลย แต่มันเกิดจากตัวผมเองทั้งนั้น เกิดจากใจผมเอง เกิดจากจิตใต้สำนึกของตัวผมเองต่างหาก
เรียนจบใหม่ๆ ไปสอบแข่งขัน ที่โน่นบ้างที่นี่บ้าง สู้เข้าไม่ได้ ผมก็โทษโน่นโทษนี่ ไปเรื่อย ไม่มีวาสนา บ้าง ไม่มีบุญบ้าง แท้จริงแล้ว เกิดจากตัวผมเองต่างหาก เพราะคิดว่า ตัวเองเก่ง (ผมเป็นเด็กเรียนเก่งคนหนึ่ง) พอไปสอบแข่งขัน หนังสือ อ่านบ้างไม่อ่านบ้าง สุดท้ายก็ล้มเหลว แล้วผมก็โทษโชคชะตา โทษดวงไปหมด
หลายคนเจออุปสรรคร้ายๆ ก็โทษโชคชะตา โทษดวง หาว่าตัวเองไม่มีโชค ไม่มีดวง ผมว่าไม่น่าจะใช่นะ ลองทบทวนให้ดี อาจจะคิดเหมือนผมก็ได้ ไม่ใช่เพราะโชคชะตา หรือว่า ดวงไม่ดี แต่เกิดจาก การกระทำของตัวเราเองต่างหาก เช่น ขับรถไปเฉี่ยว ไปชน ก็บอกว่า โชคไม่ดี ดวงซวย ลองทบทวนดูให้ดี เป็นเพราะ ตนเฉี่ยวชน ไม่มีสติ ไม่ทันระวังต่างหาก ไม่ใช่ดวงซวยเลยซักนิด
อุปสรรค หลากหลาย ที่เรามองเห็นอยู่ตรงหน้า เกิดจาก นโนภาพในจิตใต้สำนึกของตัวเอง ทั้งนั้น เราหวาดกลัว สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเรา เราหวาดกลัวของคิดของเราเอง เราคิดไปเอง เราก็เลยเกิดความกลัว ปัญหาและอุปสรรคที่อยู่หน้า พิจารณาให้ดี ตั้งสติให้มั่น เดินผ่านมันไป แล้วมองกลับมา จะรู้สึกว่า เป็นแค่ลมพัดผ่านตัวเราเท่านั้น
ทุกปัญหา มีทางในตัวเองเสมอ แล้วแต่ว่าจะหาเจอหรือไม่เท่านั้น
จบแล้วครับ
ดีหรือไม่ดี อย่างไร ติชมให้คำแนะนำได้ครับ
ผมจะนำไปปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
