เชื่อผมมั้ยครับ ในโลกนี้ มีรถที่ไม่มีเกียร์ถอยอยู่และไม่ได้มีคนเดียวด้วย มีเพียบเลยแหละครับ หลายคนคงคิดว่า จะบ้าเหรอ แล้วเวลาจะถอยจอดทำไง เข็นเหรอ ไม่เอาง่ะ เหนื่อย ใช่ครับ เข็นรถเหนื่อยจริงๆ ถ้าระยะทางใกล้ๆ ก็ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าระยะทางใกลๆ ละก็ หึหึ...
รถที่ไม่มีเกียร์ที่ผมกำลังจะกล่าวถึง คือ ชีวิตคนเรานี่แหละครับ (โม้มั้งครับ ผมชอบโม้) หลายครั้งและหลายเรื่องที่ผมมักจะเปรียบเทียบกับการใช้ชีวิตในปัจจุบันและที่ผ่านมา ผมผิดพลาดอะไร ตรงไหน เกิดอะไรขึ้นและผมผ่านมาได้ยังไง บางเรื่องก็จำได้ บางเรื่องก็ทิ้งมันไปเลย
เส้นทางชีวิตที่ผ่านมา เปรียบเหมือนผมกำลังขับรถไปตามเส้นทางอยู่ในขณะนี้ มองเห็นทางข้างหน้าใกลสุดลูกตา ครับ มันใกลจริงๆ และผมก็ขับรถมาได้ใกลมากด้วย ผมเคยหยุดพักมั้ย เคยครับ ผมเคยคิดจะถอยมั้ย เคยครับ (แต่มันหาเกียร์ถอยไม่เจอ) อุปสรรคต่างๆระห่างทาง มันก็มีนะครับ มีมากมีน้อย ตามแต่สถานณ์ในขณะนั้น ทุกชีวิต ผมเชื่อว่ามีเป้าหมายของตัวเองทั้งนั้น และมีเส้นทางที่ทุกคนเลือกที่จะเดินทางไปทั้งนั้น และทุกคนก็ออกเดินทางตามที่ได้เลือกไว้ ก่อนออกเดินทาง ผมเชื่อว่า ทุกมีความฝันอันสวยหรู งดงาม โดยอาจจะลืมคิดถึงอุปสรรคไปเลยแหละครับ ผมก็เป็นแบบนั้น เหมือนกัน อุปสรรคระหว่างมีมากมายและมันก็ไม่ได้แจ้งให้รู้ล่วงหน้าด้วยนะครับ ต่อให้วางแผนการเดินทางมาดีแค่ไหน อย่างน้อยก็ควระเผื่ออุปสรรคบ้างก็ดีนะครับ เพราะชีวิตคือการเดินทาง เดินไปตามฝันของตัวเอง
คนที่จะเดินไปถึงจุดหมายปลายทางที่ฝันได้ คือคนที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ท้อได้ แต่ถอยไม่ได้ เหนื่อยได้แต่อย่าเหนื่อยนาน ผิดพลาดได้ แล้วก็แก้ไขใหม่ เรียนรู้จากความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ผมจำวลีหนึ่งได้ จาก ซีรีส์ ญี่ปุ่นเรื่อง จิน หมอทะลุมิติ ออกอากาศ ทางทีวีไทย เมื่อปี 2554 แต่จำไม่ได้ว่าประมาณเดินไหน ผมประทับประโยคที่ว่า "พระเจ้า ประทานอุปสรรคมา เพื่อให้เรา ก้าวผ่าน"
ขอขอบคุณภาพประกอบจากเพื่อนคนหนึ่ง (ไม่ขอเปิดเผยนาม) ครับ
