สิงโตตัวหนึ่ง นอนป่วยอยู่ในถ้ำ บอกให้หมาจิ้งจอกให้หมาจิ้งจอก ไปหว่านล้อมกวางตัวใหญ่มาให้ข้ากินเครื่องในและหัวใจของมัน
เจ้าหมาจิ้งจอก ก็ไปหากวาง เมื่อพบกวางตัวใหญ่ตัวหนึ่ง บอกกับกวางว่า "ข้าเห็นสิงโตเจ้าแห่งป่า กำลังจะตาย เขากำลังคิดว่า จะให้สัตว์ตัวไหนเป็นเจ้าป่า จะให้หมู หมูก็เป็นสัตว์ฉุนเฉียว จะให้หมี หมีก็เป็นสัตว์เกรียจคร้าน เสือดาวก็โมโหง่าย เสืองเหลืองก็คุยโว”
“ดูแล้วสิงโตเห็นว่า กวางแบบเจ้ารูปร่างใหญ่ อายุยืน เขาเจ้าก็ทำให้สัตว์ตัวอื่นเกรงกลัว สรุปแล้ว เจ้ามีคุณสมบัติเหมาะที่จะเป็นเจ้าป่ามากกว่าสัตว์อื่น”
คำหวานทำเอากลางเคลิบเคลิ้ม มันเดินตามหมาจิ้งจอกไปในถ้ำสิงโต เจ้าสิงโต หิวจัด กระโดดเข้าตะครุบ ได้ใบหูกวางไปข้างหนึ่ง กวางตกใจกระโดดหนีเข้าป่าไปได้
ต่อมาสิงโต ก็ อ้อนวอนให้ หมาจิ้งจอก ไปชวนกวางมาอีกครั้ง เจ้าหมาจิ้งจอกเสียไม่ได้ จึงออกไปตาม เจอกวางกำลังนอนเลียแผล เจ้ากวางก็ตะโกนด่า ด้วยความโกรธ “ไอ้สัตว์ชั่ว เจ้ามาตามข้าทำไม ข้าไม่กลงกลเจ้าอีกหรอก”
เจ้าหมาจิ้งจอกก็ใจเย็น ตอบกลับไปว่า “เจ้าสัตว์ขี้ขลาดที่น่าสงสาร เจ้าสงสัยข้าทำไม ข้าเป็นเพื่อนเจ้า การที่สิงโตกัดหูเจ้านั้น มันเป็นเครื่องหมายว่า เขาได้ให้คำสั่งสอนสุดท้ายก่อนที่เขาจะตายจากไป”
“เจ้าทนไม่ได้แม้รอยขีดข่วนเล็กๆจากสิงโต แก่ๆ ที่ใกล้ตายเชียวหรือ”
เจ้ากวางก็ใจอ่อน หมาจิ้งจอกกล่าวต่อ “ผ่านการทดสอบครั้งสำคัญ เจ้าจะรับผิดชอบตำแหน่งเจ้าป่า ข้าขอสาบาน เจ้าจะเป็นนายของข้าในป่าแห่งนี้”
กวางตายใจ ยอมเดินตามหมาจิ้งจอกไปหาสิงโต กลายเป็นเหยื่อให้สิงโตจับกิน เนื้อหนังกระดูก สิงโตกินไปจดหมด เหลือหัวใจกวางตกลงพื้น
หมาจิ้งจอกรออยู่นาน ก็ได้ทีตะครุบเข้าปาก ไป สิงโตยังไม่อิ่ม มองหาหัวใจกวาง
หมาจิ้งจอกเลยบอกว่า “อย่าไปหาเลย” หมาจิ้งจอกยืนอยู่ในจุดที่ปลอดภัย บอกสิงโตว่า “กวางมันไม่มีหัวใจ หากมันเป็นสัตว์มีหัวใจ มันคงไม่โง่เง่าให้ข้าหลอกพามาให้เจ้าตะครุบกินได้ถึงสองครั้งดอก”
นิทานจบแล้วครับ
ทิ้งท้ายไว้ ซักนิดครับ
ความมักใหญ่ ไฝ่สูง โลภโมโทสัน ถ้าไม่รู้จักยับยั้ง ก็นำพาให้เราไปสู่จุดจบของชีวิตได้ครับ
