ลุ้นระทึก ถึงจุดหมาย

เทศกาลสงกรานต์ ของทุกปี มักจะมี อุบัติเหตุ เกิดขึ้นบ่อย ถึงตายเลยก็เยอะ ปกติ ทุกปี ผมจะไม่นิยมเดินทางไปต่างจังหวัด ช่วงเทศกาล เพราะ เหตุผล ว่า มันน่าเบื่อ ที่ต้องไป เบียดเสียด แย่ง ตั๋ว แย่งกันขึ้นรถเพื่อเดินทางไป ต่างจังหวัด กลับภูมิลำเนา เมื่อหลายปีก่อน ผมเคยเดินทางไปกับขบวนผ้าป่า ไปทอดที่ต่างจังหวัด ออกเดินทาง เวลา สองทุ่ม ตามกำหนดเวลา เช้าวันรุ่งขึ้น ควรจะได้ทอดผ้าป่า แล้วผมก็จะเดินทางกลับบ้านต่อ แต่พอลืมตามขึ้น ในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น ปรากฏว่า ผม นั่งอยู่บนรถผ้าป่า และรถ จอดติด อยู่ แถวๆ ปริมณฑล อึ้งครับ น้ำก็ไม่ได้อาบ ฟัน ก็ไม่ได้แปรง ขี้ตา ก็ ติดเด็มไปหมด อิอิ ไม่ได้ซกมกนะครับ สถานการณ์พาไป กว่าจะถึงวัดที่ทอดผ่าป่า ก็เป็น เวลา สองทุ่ม พอดี ตกลง ผมเดินทาง 24 ชั่วโมงพอดี ไม่ขาดไม่เกิน

สงกรานต์ปี 2554 ผมมีโอกาศได้เดินทางใกล อีกครั้ง ครั้งนี้ ก็อาศัยรถประจำทางนั่นแหละ เพราะ รถส่วนตัว ยังไม่มี ระหว่างเิดินทาง คนขับรถโดยสาร ขอเรียกว่า คุณปู่ละกัน เพราะ แก แก่ มากๆ แต่ยังมาขับรถรับส่งผู้โดยสาร แทนที่จะได้พักผ่อน ระหว่างทางขึ้นเขาที่สูงชัน คุณปู่แก ออกรถ ยังไงไม่รู้ รถดับ แล้วก็ไหล ถอยหลังไปนิดหนึ่ง เป็นแบบนี้สามครั้งติดๆ แล้วคุณปู่แกก็ถามเด็กรถว่า เฮ้ย นี่เกียร์อะไรวะ
โถ คุณปู่ เป็นคนขับ ยังไม่รู้เกียร์ ผู้โดยสารจะเชื่อใจคุณปู่ได้หรือเปล่าเนี่ย ผมลุ้นในใจ ขอให้ไปถึง จุดหมายด้วยเถอะ สาธุ