โรคร้าย 8 ประการ ความทุกข์ 4 ประการ

จากหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับวันที่ 25 สิงหาคม 2553 คอลั่มม์ชักธงรบ คุณ กิเลน ประลองเชิง เขียนไว้
อ่านแล้วรู้สึกว่าเข้ากับสภาพสังคมไทยที่เป็นอยู่จริงๆ  ขอคัดลอกบางส่วนมาให้อ่านนะครับ

โรคร้าย 8 ประการ
ทำในสิ่งที่่ไม่ควรกระทำ                  นี่เรียกว่า    แส่เสือก
คนอื่นไม่เชื่อแต่ก็พูดไม่รู้จบ             นี่เรียกว่า    เพ้อพล่าม
พูดในสิ่งที่คนอื่นเขาอยากฟัง           นี่เรียกว่า    ประจบ
ไม่รู้ดีชั่ว เออ ออตามคนอื่น             นี่เรียกว่า    สอพลอ
ชอบนินทาความผิดคนอื่น               นี่เรียกว่า    ใส่ไคล้
ทำลายความสัมพันธ์ของคนอื่น        นี่เรียกว่า    ยุแยง
ยกย่องคนชั่วขับไล่คนที่เกลียดชัง     นี่เรียกว่า     เจ้าเล่ห์
ไม่แยกดีชั่ว ทำดีกับสองฝ่าย            นี่เรียกว่า    กลิ้งกลอก

โรคร้ายทั้ง 8 ประการนี้ ภายนอกก็ก่อกวนคนอื่น ภายในก็ทำร้ายตัวเอง

ทุกข์ 4 ประการ
คิดแต่จะทำเรื่องใหญ่เพื่อหาชื่อเสียง                             นี่เรียกว่า   มักใหญ่
อวดฉลาด ทำตามใจชอบ เอาแต่คามคิดเห็นของตัวเอง    นี่เรียกว่า   ถือดี
มองเห็นความผิดตน แต่ไม่ยอมแก้ไข โกรธเมื่อโดนตำหนิ  นี่เรียกว่า   ยโส
ถ้าความเห็นนั้นตรงกับตน ก็ว่าถูก ถ้าความเห็นไม่ตรงกับตน ก็ว่าไม่ดี  นี่เรียกว่า ทะนง

คนคนหนึ่ง ถ้าหากมีความทุกข์ทั้ง 4 ประการ ก็ ยากที่จะหาความสุขในชีวิตได้ครับ

บุญ... เบิกได้

ผมไปติดต่องานที่สำนักงานที่ดิน สาขาอำเภอพระประแดง ระหว่างรอเจ้าหน้าที่เรียก ตามบัตรคิว เห็นหนังสือ "คู่มือ อุทิศบุญ ที่ได้ผล" เป็นหนังสือพิมพ์แจกเป็นธรรมทาน ไม่มีวางขายนะครับ เลยหยิบมาอ่านและ เก็บใส่กระเป๋าไว้เล่มนึง

เป็นความรู้ใหม่ ครับ เราสามารถเบิกบุญได้ ด้วยวิธีง่ายๆ บุญที่เราสะสมไว้ ทั้งในอดีตชาติ และ ปัจจุบันชาติ เราเบิกมาใช้ได้ครับ ผมก็เพิ่งรู้เหมือนกันกับ เบิกเงินที่ตู้เอทีเิ็อ็ม

การเบิกบุญนั้น ที่สำคัญคือ ต้องอาศัยอำนาจพระรัตนตรัยขึ้นนำก่อนเสมอ คือให้ตั้งจิตอธิษฐานว่า "ด้วยอำนาจของพระพุทธเจ้า ด้วยอำนาจของพระธรรม ด้วยอำนาจของพระสงฆ์ จงบันดาลให้บุญของข้าพเจ้าที่ทำมาแต่ในอดีตจนถึงปัจจุบันถึงแก่ .... (จะให้ใครก็ว่าไปครับ เช่น พ่อ แม่ เจ้ากรรมนายเวร เทพ เทวดาผู้ปกปักรักษาคุ้มครองเรา ฯลฯ)

เบิกบุญมาแล้ว ก็หมั่นบุญเพิ่มนะครับ เบิกกันเพลิน บุญหมด ก็ต้องเป็นหนี้อีก

อดทน .... รอแสงตะวัน

บางช่วงของชีวิตคนเรา ต้องมีอับจนหนทางกันแทบจะทุกคน กล่าวคือ ปัญหามา ปัญญาไม่มี ไม่รู้จะทำอย่างไรกับชีวิตดี บ้างก็ฟุ้งซ่าน คิดหนัก เป็นบ้าไปเลยก็มี แต่สำหรับบางคน อับจนหนทางจริงๆ แต่ก็ผ่านพ้นมาได้ มีตัวอย่างให้เห็นมากมาย แล้วก็ประสบความสำเร็จอย่างสูงอีกต่างหาก เพราะอะไร?

ผมไม่รู้หรอกว่า เพราะอะไร ทำอย่างไร บุคคลเหล่านั้นถึงได้ผ่านพ้นมาได้ และเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้ามาจนทุกวันนี้ แต่ที่ผมเข้าใจเองคือ บุคคลเหล่านี้ มีสิ่งหนึ่ง คือ ความอดทน อดทน รอแสงตะวัน แสงแห่งความรุ่งโรจน์ โอกาสของแต่ละคนไม่เหมือนกัน และแต่ละคนจะคว้ามาได้หรือเปล่าเท่านั้น แต่ส่วนใหญ่แล้ว โอกาสหลุดลอย ต่อหน้าต่อตา

ไม่ใช่ไม่คว้าโอกาสหรอก แค่ตาถั่ว มองไม่เห็นโอกาสเท่านั้นเอง

ในยามที่เราท้อแท้ ขอให้อดทนไว้นะครับ ปัญหาทุกอย่าง มีทางออกของมันอยู่แล้ว ปัญหามีไว้ให้เราแก้ ไม่ใช่มีไว้ให้เราหนี  ปัญหาอยู่ที่ตัวเราเอง หนีไปขั้วโลก มันก็จะตามหาเราจนเจอ ผมเืชื่ออย่างนั้น ชีวิตมีปัญหา ก็เหมือนเราอยู่ในความมืดนั่นแหละครับ อดทนไว้ ไม่นาน พระอาทิตย์ก็ขึ้นแล้ว

หลังจากพระอาทิตย์ขึ้น  ลุยได้เลย

ดีใจ ... ที่ได้เจอ

ในหนึ่งวันเราได้พบเจอ คนมากมาย หลายคน ดีใจ ที่ไ้ด้เจอ และอีกหลายคน ไม่อยากเจอ เป็นเรื่องปกติ ขนาดเหรียญ ยังมีสองด้านเลย ธนบัตร ยังมีสองด้าน มีมืด มีสว่าง ชีวิต ก็ไม่ต่างกันหรอก มีทั้งด้านมืด และด้านสว่าง ขึ้นอยู่กับว่า ใครจะเลือกให้คนอื่นเห็นด้านไหนมากกว่าเท่านั้น

ไปถึงที่ทำงาน เจ้าน้ำแข็ง เจ้าน้ำตาล และเจ้าก๋องแ๋ก๋ง จะดีใจ ที่ไ้ด้เจอผม มันจะกระดิกหาง วิ่งมารับถึงหน้าประตูเลยทีเดียว ชื่อทั้งหมดที่กล่าวถึีง เป็น สุนัข (ภาษาสุภาพ) เรียกกันติดปาก ก็หมา นี่แหละครับ ง่ายดี

เจ้าสามตัว นี้จะไม่ดีใจได้ไง ก็ผมให้ ข้าว ทุกวัน ลืมไป ยัง หนุ่มน้อย กับ สาวน้อย อีก สองตัว แล้วก็ แม่สาวน้อย แม่ของ หนุ่มน้อย อีกตัว แม่นมอีกตัว หมดแล้ว ที่เลี้ยงไว้ มีเท่านี้ หนุ่มน้อย กับสาวน้อย เป็น แมวพันธ์ไทย แม่ของสาวน้อย กับ หนุ่มน้อย เป็นแมวพันธ์ไทย ที่พลัดหลงเข้ามาในที่ทำงานผม เห็๋นครั้งแรก มีแผลเหวอะหวะ เต็มหลังเลย น่าสงสาร ก็เลย ให้ข้าวให้น้ำ เลี้ยงไว้เลย ผ่านไปไม่นาน ก็ ให้ลูกมา สองตัว คือ สาวน้อยกับหนุ่มน้อย ส่วนแม่นม ก็แมวพันธ์ไทยอีกนั่นแหละ เอามาจากโรงงาน ลายเสือ ผมก็เรียกเจ้าเสือ สาวน้อยกับหนุ่มน้อย ถูกแม่ผลักใส ก็มากินนมเจ้าเสือแทน

ทุกครั้งที่เข้าไปทำงาน เจ้าพวกนี้จะดีใจที่ได้เจอผม จะพากันออกมารับ หมาสามตัว แมวอีกสี่จะวิ่งล้อมหน้าล้อมหลังเพราะความดีใจ หรือเพราะหิวก็ไม่รู้ ผมก็มีความสุขกับหมา แมวพวกนี้นะครับ ตั้งแต่เลี้ยงหมา กับแมว ที่ทำงาน เจ้านี้ไม่ทะเลาะกันเลย เล่นกันสนุกสนานมาก เห็นแล้วก็รู้สึกดี หมา แมว มันยังปรองดองกันได้

แต่ทำใม คนแท้ๆ ยังต้องมีเหตุในการปรองดองกันด้วย ไม่เข้าใจจริงๆ

สายใยรัก... ของแม่

บทความแรกของเดือน สิงหาคม 2553 หลังจากที่ วุ่นวายกับหลายๆเรื่อง ที่ผ่านมา แต่ละเรื่องหนักเอาการเหมือนกัน วันแม่ เราทุกคน จะบอกรักแม่กัน ในวันนี้ มอบดอกมะลิให้แม่ ส่วนผม ปีนึง ผมจะกลับบ้านหนเดียว คือ ครบรอบวันตายของพ่อเท่านั้น พอวันแม่ ได้แค่โทรศัพท์ไปหาแม่เท่านั้น ถ้าจะกลับไปกราบเท้าแม่ ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ผมก็มีปัญหาเรื่องที่ทำงาน ไม่ใช่รักงานมากกว่าแม่ นะครับ

จากเดิมก็แค่พนักงาน ธรรมดา พอมีวาสนาหน่อย ได้นั่งเก้าอี้ผู้จัดการ ถึงได้เข้าใจว่า จะหยุดงานที ลำบากเหมือนกัน ห่วงนั่น ห่วงนี้ ไปหมด เลย อดกลับบ้านไปกราบเท้าแม่ ทั้งที่เมื่อก่อน ตอนเป็นพนักงานธรรมดา กระจอกๆ อยากหยุด ก็เขียนใบลา ก็ได้หยุด เมากัญชา มาทำงานไม่ได้ โทรไปลา ก็ได้หยุด นี่คงเป็นข้อเสียของการมีวาสนามังครับ

แม่ของผม ท่านชอบไปทำบุญ เพื่อนบ้านชวนไปทำบุญ ที่ไหน ท่านก็ไปด้วย แล้วก็โทรมาเล่าให้ผมฟัง แม่ผม ท่านขอพร ให้แต่ลูก ชายทั้งสามของท่าน ประสบแต่ความสุข ความเจริญ รุ่งเรือง กันทุกคน วัดเขาสุกิม วัดหลวงปู่แหวน หล่อพระ สร้างโบสถ์ เพื่อนบ้านชวนไปท่านไปหมด ผมก็อยากให้ท่านไปเหมือนกัน อยากให้ ท่านได้เที่ยว บ้าง ตามประสาคนแก่ แม่ผมอายุ 60 เข้าสู่วัยชราแล้ว

ปัจจุบัน บริษัท ที่ผมทำงาน ปิดกิจการแล้ว พนักงานทุกคน ถูกเลิกจ้างกันหมด นี่คงเป็นความโชคร้ายของพนักงานทุกคน ส่วนผม ในความโชคร้ายที่บริษัท ปิดกิจการ ก็ยังมีโชคดีอยู่นิดหน่อย คือ บริษัท ยังจ้างให้ผมอยู่ต่อ จนกว่า จะแจ้งปิดกิจการ จริง หมายความว่า บริษัท เลิกผลิต ปิดกิจการ แต่ทางเอกสาร ยังไม่ปิด เพราะยังมีภาระผูกพันกับหลายๆ เรื่องอยู่ ยังไม่สามารถปิดได้ทัีนที

ผมมานั่งนึก นี่คงเป็นผล ที่แม่ไปทำบุญขอพรพระให้ผม มัง ผมถึงได้ยังมีพอโชคดีอยู่นิดหน่อย
สายใยรักของแม่ไม่เคยขาดหาย ไม่่ว่าเราจะลำบากขนาดไหน ผมเมากัญชา แม่ไม่เคยรู้ ถ้าแม่รู้เรื่องนี้ ท่านคงจะเสียใจมาก เพราะ พี่ชายคนโตของผม ก็เพิ่งจะเลิก ยาบ้าได้ ไม่กี่ปีเอง
ส่วนผม ในสายตาคนอื่นมอง ผมเป็นเด็กดี แต่บางครั้ง ผมก็อยากลองอะไรที่สุดขั้วบ้าง แต่ก็ัโชคดีที่ไม่ติด

สายใยรักของแม่ไม่เคยขาดหาย จะดีจะชั่ว แม่ก็รักเราอยู่เสมอ ครับ