หลายคนมีเรื่องทุกข์ใจตามแต่ละคนจะประสบพบเจอ บางคนปลงได้ วางได้ ใจก็เป็นสุข แต่บางคนปลงไม่ตก วางไม่เป็น ใจก็เป็นทุกข์อยู่ร่ำไป พระพุทธศาสนา ก็ มีคำสอน มากมายก่ายกองให้เราได้อ่านได้ศึกษาและปลงให้ได้ วางให้เป็น บางคนทำได้ง่ายๆ แต่งบางคนแค่คิดก็ยากแล้ว
ผมเคยอ่านเจอ นิทานเกี่ยวกับเรื่อง "การปล่อยวาง" แต่จำไม่ได้ว่าอ่านจากหนังสือเล่มไหน ขอนำมาเล่าสู่กันอ่าน เป็นนิทานเซน เกี่ยวกับพระญี่ปุ่น แต่ผมขอดัดแปลงนิดหน่อยเพื่อให้เป็นแบบไทย แต่เนื้อเรื่องไม่ต่างกันมากนัก
มีพระธุดงค์สองรูป ออกเดินบิณฑบาตร (ถ้าเขียนผิดขออภัย) ผ่านหมู่บ้าน และ กำลังจะเดินข้ามลำธารเล็กๆแห่งหนึ่ง
ที่ริมลำธารสายนั้น มีหญิงสาวใส่เสื้อผ้างดงามดูดีมีชาติตระกูลนางหนึ่ง กำลังจะ ข้ามลำธารอยู่ก่อนแล้ว แต่ เก้ ๆ กัง ๆ ไม่กล้าที่จะเดินข้ามลำธาร เพราะ เธอ กลัวว่า เสื้อผ้าชุดสวยของเธอจะเปรอะเปื้อนโคลนตม
พระธุดงค์ทั้งสองรูปก็หยุดรอหญิงสาวให้ข้ามไปก่อน เพื่อพระธุดงค์ทั้งสองจะได้ข้ามลำธารตามไป เวลาผ่านไปนานพอสมควร หญิงสาวก็ไม่อาจข้ามได้ ซักที
ทันใดนั้น พระธุดงค์รูปหนึ่ง ก็เข้าไปบอกหญิงสาวว่า "โยม เดี่ยวอาตมาจะ อุ้มโยมข้ามไปอีกฝั่งเองนะ" แล้ว พระธุดงค์ูรูปนั้นก็ อุ้มร่างหญิงสาว เดินข้ามลำธารสายนั้นไป พอถึงฝั่งก็วางหญิงสาวลง ส่วนพระธุดงค์อีกรูปก็เดินข้ามลำธารตามมา สมทบและหญิงสาว ก็ จากไป
พระูธุดงค์ทั้งสองรูป ก็เดินกลับ ระหว่างทาง พระทั้งสอง ไม่มีการพูดคุยอะไรกัน และพระูธุดงค์ที่ไม่ได้ช่วยหญิงสาว กลับมีสีหน้า ฉงน สงสัย ในความประพฤติของพระธุดงค์อีกรูป จนถึงที่พักของพระูธุดงค์ทั้งสอง
ด้วยความอัดอั้นของพระธุดงค์อีกรูป อดรนทนไม่ไหว จึงเอ่ยถามพระที่อุ้มหญิงสาวข้ามลำธาร "ท่าน การที่เราทั้งสองเป็นบรรพชิต รักษาศิลอันบริสุทธิ์ ไม่อาจถูกเนื้อต้องตัวสีกาได้ เหตุใด ท่านจึงผิดศิล ไปแตะต้องหญิงสาวนางนั้นเล่า" พระธุดงค์ที่อุ้มหญิงสาว หันมายิ้มให้ แล้ว กล่าวว่า " ท่าน ผมวาง หญิงสาว นางนั้นตั้งแต่ ถึงฝั่งลำธารแล้ว เหตุใด ท่าน ยังไม่วางหญิงสาวนางนั้นจนถึงตอนนี้เล่าเท่าน"
นิทานของผมก็ จบลง เพียงเท่านี้ แหละครับ
คำเตือน : โปรดใช้ิวิจารณญานในการอ่าน
ภาพประกอบจาก http://superrookiedome.com
